روز جهانی موزه،
هوش مصنوعی در قلمرو موزه ها
به گزارش فیکس سرور، خراسان رضوی مدتی است که موزه ها و گالری ها با توسل به فناوری، تلاش در یافتن جایگزین هایی برای ثمربخشی روش های سنتی دارند؛ در ابتدا، هدف بسیار ساده بود، کوشش برای افزایش مقدار محتوای اضافی، قابل دسترسی از راه استفاده از ابزارهایی مانند کدهای QR یا با جایگزینی راهنماهای صوتی کلاسیک با برنامه هایی که در گوشیهای هوشمند دانلود می شدند. بعدها، اتاق های تعاملی برای عرضه تجربیات در تماس مستقیم با موزه متولد شدند و استفاده از ابزارهای فناوری شروع شد و موزه های تعاملی را ایجاد کردند.
با این وجود، به نظر می آید که آزمایش بین هنر و فناوری بسیار کند پیش می رفت تا این که در اوایل دهه ۲۰۲۰ موزه ها که دیگر قادر به عرضه امکان بازدید فیزیکی از نمایشگاه ها را نداشتند، روشی جایگزین را توسعه دادند. واکنش فوری به این مشکل، افزایش محتوا در شبکه های اجتماعی و باز شدن کانال های دیگر بود (بارزترین نمونه ورود گالری اوفیتزی به تیک تاک بود که عموما توسط نوجوانان استفاده می شد) اما خیلی زود ثابت شد که این موارد کافی نیستند.
با افزایش احتیاج به فناوری ها و راهکارهای پیشرفته تر، هوش مصنوعی در موزه های دیجیتال با اهداف مختلف سرعت بخشیدن به کار کارکنان، غنی سازی تجربه بازدیدکنندگان و عرضه اطلاعات بیشتر به محققان، کار خویش را آغاز کردند.
موزه ها و بحران جهانی
از آغاز همه گیری کووید-۱۹ برای همه مشخص شد که باید جایگزین هایی برای گردشگری فرهنگی سنتی پیدا شود، ازاین رو واضح بود که این رویداد جهانی با آن چه قبل و پس از آن اتفاق می افتد، همچون تجربه بازدیدکنندگان، آغاز خواهد شد.
این مورد را داده های یونسکو در نشریه «تامل در بحران: مکانهای میراث جهانی، موزه ها و تفسیر میراث» نشان داد و گزارش کرد در سال ۲۰۲۰ دسترسی عمومی به سایت های میراث جهانی در ۹۰ درصد کشورها به صورت کامل یا جزئی بسته شد.
گزارش انتشار یافته در ماه مه ۲۰۲۰ نشان داد که ۹۰ درصد از ۹۵هزار موزه در سرتاسر جهان تحت تأثیر تعطیلی موقت قرار گرفته اند، همچون موارد در رابطه با سایت های میراث جهانی بود که این موزه ها عموما به درآمد حاصل از بازدیدکنندگان وابسته بودند و نمی توانستند بازگشایی شوند.
بنابراین است که املاک میراث جهانی نگاههای نوآورانه را در پاسخ به بحران بهداشت جهانی توسعه داده اند که شامل وبسایت ها و شبکه های اجتماعی به راه افتاده است.
وقتی مردم متوجه شدند که دوره قرنطینه طولانی می شود، یک معکوس ضروری بود، فرآیندهای فنی سازی که مدتی در جریان بود، تسریع شد تا جایگزینی سریع برای حضور فیزیکی در نمایشگاه ها پیدا شود؛ دیگر این کاربر نیست که به موزه می رود، بلکه موزه مستقیما به خانه می آید.
گردشگری دیجیتال به کمک گسترش موزه های مجازی و پلتفرم های دیجیتالی که امکان دیدن آثار بر روی گوشیهای هوشمند، بازدید از گالری های آنلاین با کامپیوتر شخصی و حتی حرکت آزادانه در داخل موزه را مستقیما از روی کاناپه ممکن می سازد، رونق قابل توجهی یافت.
جوانب مثبت و منفی تجربیات دیجیتال در موزه ها
بدیهی است که ثمره مشاهده از راه دور جنبه های مثبت و منفی به همراه دارد مثلاً نمی توان آن چه را که والتر بنیامین در کتاب خود «اثر هنری در سده باز تولید مکانیکی» تعریف می کند را درک کرد با این وجود، امکان دیدن نمایشگاهی به صورت آنلاین، با آسایش از خانه، تعداد کاربران احتمالی را زیاد می کند که ایجاد موزه های مجازی امکان دارد انگیزه ای برای ارتباط با هنر برای آنان باشد.
مطمئنا تفاوت اصلی بین موزه آنلاین و سنتی، عدم تحسین اثر هنری اصلی و پرداختن به بازتولید آن است اما، باآنکه دیدن آثار اصلی در موزه ها کار روزمره ماست در گذشته همیشه اینطور نبود بنابراین، همانطور که خواهیم دید، استفاده از هوش مصنوعی در موزه ها می تواند ابزاری برای نزدیک تر کردن مردم به هنر باشد که ثمربخشی «فیزیکی» را حذف نمی کند اما راه های جدیدی برای تقویت آن عرضه می دهد.
چگونه از هوش مصنوعی در موزه ها استفاده می شود؟
در اینجا ۶ روش جهت استفاده از هوش مصنوعی در موزه ها ذکر شده است:
واقعیت مجازی برای حرکت در موزه
باآنکه حقیقت مجازی از قبل نخستین گامهای خود در قسمت هنر برداشته اما با قرنطینه در رابطه با همه گیری جهانی، رشد زیادی داشته است. چطور می توان بازدیدکننده را آزادانه در سالن های مختلف نمایشگاه حرکت داد در همان حال راحت در خانه بماند؟ با استفاده از حقیقت مجازی، یعنی شبیه سازی واقعی، واقعیتی که وجود ندارد، امکان ایجاد تورهای مجازی ۳۶۰ درجه وجود دارد. تور مجازی به شما این امکان را می دهد همانطور که در حقیقت این کار را انجام می دهید در بین آثار حرکت کنید و به توضیحات راهنمای صوتی گوش دهید. همچون موسساتی که برای نخستین بار تصمیم به سرمایه گذاری در حقیقت مجازی گرفتند، موزه تئاتر دالی است که از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی برای ایجاد یک محیط حقیقت مجازی استفاده نمود. با استفاده از پلت فرم Matterport، میتوان وارد موزه مجازی شد و آزادانه رفت و آمد کرد و از اطلاعات عمیق و کنجکاوی آثار لذت برد.
Matterport اطلاعات بصری و مکانی دقیق را با استفاده از فناوری اسکن مادون قرمز عرضه می دهد. وسایل یا فضا اسکن شده و به سیستم ارسال می شود تا داده های دوربین را تحلیل و بررسی کند.
چت بات و گیمیفیکیشن برای تورهای راهنما
راهنما در داخل موزه وظیفه تشریح آثار را برای بازدیدکنندگان، کنجکاو کردن آنها و پاسخ به سوالات بر عهده دارد و اگر همه اینها بوسیله ی یک ربات چت صورت گیرد چه می شود؟ این ایده ای است که InvisibleStudio برای موزه ل کاس در میلان داشت. جولیانو گایا، بنیانگذار استفانیا بویانو از InvisibleStudio اظهار داشت که برخلاف سایر چت بات های موزه، ربات ما منحصرا یک بازی است و در مجموعه ها گنج یابی می کند. از این نظر، این چت بات است که از بازدیدکنندگان سوال می پرسد، بازدیدکنندگان مجبور می شوند که به دقت مجموعه ها را مشاهده کرده و جزئیات غیرمنتظره را کشف کنند. از راه نوآوری های دیجیتالی مانند گیمیفیکیشن و داستان سرایی، آنان تلاش کرده اند بازدید از موزه را در نظر جوانان جذاب تر کنند و دانش تاریخی هنر و یادگیری را که نمونه تورهای با راهنما هستند، با کنجکاوی گنج یابی ترکیب کنند.
ربات های موزه برای بهبود دسترسی
پپر (Pepper) یک ربات انسان نماست که توسط شرکت فرانسوی Aldebaran Robotics ساخته شده و در سه موزه اسمیتسونیان مستقر در واشنگتن (از جمله موزه ملی هنر آفریقا و موزه ملی تاریخ و فرهنگ آفریقایی آمریکایی) قرار داده شده است. هدف از آن، بهبود ارتباطات زبانی برای به اشتراک گذاشتن دانش در مورد فرهنگ، هنر و علم به صورت موثر به بازدیدکنندگان است. این ربات با استفاده از مهارت های چند زبانه، حرکات و یک صفحه لمسی تعاملی به سوالات بازدیدکنندگان پاسخ می دهد و با زبان های مختلف سخن می گوید تا موانع زبانی را برای بازدیدکنندگان بین المللی از بین ببرد.
یادگیری ماشینی و شبکه های عصبی جهت کمک به فراگیران
هوش مصنوعی در موزه ها و گالری ها نه تنها برای بهبود تجربه برای بازدیدکنندگان بلکه جهت کمک به محققان هم استفاده می شود. همانطور که در موزه ملی نروژ اتفاق افتاد، جایی که از یادگیری ماشین و شبکه های عصبی بهره برداری می کردند، آنها موفق شدند متا داده هایی را به نقاشی های مجموعه ها اضافه کنند که می تواند بسیار کاربردی باشند، بخصوص برای کسانی که آنها را مطالعه می کنند. الگوریتم T-SNE تصاویر را بر مبنای شباهت نقوش، تکنیک، ترکیب بندی و استفاده از رنگ گروه بندی می کند و یک رابط کاربری از صفحه وب موزه را با آثار به پنج دسته نقاشی (بر اساس موضوع)، نقاشی (بر اساس سبک)، چاپ، طراحی و دیزاین تقسیم می کند.
هوش مصنوعی برای سازماندهی کاتالوگ ها و مجموعه ها
در بین بخش های مختلف موزه ها، بخشی به سازماندهی مجموعه ها و کاتالوگ ها اختصاص دارد البته به این مفهوم که باید یک مطالعه عمیق در مورد آثار انجام داد تا تلاش شود ارتباطات نه تنها در خود مجموعه ها بلکه با دیگران هم در موزه ایجاد شود. به قول اتحاد موزه های آمریکا (AAM)، هوش مصنوعی ابزاری ضروری برای موزه هایی خواهد بود که مقیاس عظیم داده ها را در قرن بیست و یکم مدیریت می کنند. الگوریتم های تشخیص بصری می توانند با برچسب گذاری، مرتب سازی و ترسیم اتصالات درون و بین پایگاه های داده موزه، پتانسیل مجموعه های تصاویر دیجیتال را باز کنند. برای یک الگوریتم هوش مصنوعی، در واقع بسیار ساده است که عناصر بصری یا رنگی تکرار شونده را بشناسد، آنها را با یک بیان فعلی یا هنری مرتبط کند و در نتیجه مجموعه ها و کاتالوگ های منسجم تری ایجاد کنند.
هوش مصنوعی برای صدا دادن به آثار
ما دیده ایم که چگونه هوش مصنوعی می تواند با غنی سازی با مفاهیم و جزئیات به محققان و بازدیدکنندگان و به ثمربخشی کمک نماید اما این همه ماجرا نیست. هوش مصنوعی حتی می تواند صدا را به آثار هنری تقدیم کند. این کاری است که گالری هنری سائوپائولو در برزیل به کمک استفاده از سیستم هوش مصنوعی آی بی ام واتسون بر مبنای خودآموزی انجام داده است. این ایده با ایده نزدیک کردن افرادی که عادت به بازدید از موزه ها ندارند ترکیب شده است و این امکان را فراهم می آورد که از هر نوع سوالی، حتی پیش پاافتاده ترین، بدون ترس از قضاوت شدن، بپرسند. این گونه بود که A Voz da Arte متولد شد، پروژه ای که از هوش مصنوعی و تشخیص صدا برای دادن صدا به آثار هنری منتخب استفاده می نماید.
هوش مصنوعی را میتوان به طرق مختلف در موزه ها و گالری ها مورد استفاده قرار داد. ترکیب هنر و فناوری به ما این امکان را می دهد که تجربه خویش را گسترش دهیم و مجموعه ها و آثار را به خارج از موزه ها ببریم. دیجیتالی کردن دارایی های فرهنگی بطور قطع به نفع «دموکراسی سازی» آن هاست؛ به ثمر نشستن آنها در واقع به صورت فزاینده ای در دسترس همگان است و مستقیما به داخل خانه های ما می رسند، بدون احتیاج به جابجایی یا پرداخت بلیط و تنها چیزی که نیاز داریم یک دستگاه و اتصال به اینترنت است.
منابع
https: //blog.pigro.ai
https: //jingculturecrypto.com
https: //sfstandard.com/arts-culture
منبع: فیكس سرور
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب