شبیه سازی برخورد فضاپیمای ناسا با سیارکی که به زمین نزدیک می شود
فیکس سرور: پژوهشگران سوئیسی در پروژه جدیدی، برخورد فضاپیمای ناسا را با سیارکی که درحال نزدیک شدن به زمین است، شبیه سازی کرده اند.
به گزارش فیکس سرور به نقل از ایسنا و به نقل از دیجیتال ترندز، فضاپیمای ناسا موسوم به "آزمایش تغییر مسیر دوگانه سیارک" یا "دارت"(DART)، در نوامبر گذشته پرتاب شد. ماموریت دارت، ردیابی یک سیارک درحال حرکت به سمت زمین و تلاش آن برای خارج شدن از مسیر خود است. نکته مثبت اینجاست که این سیارک موسوم به "دیمورفوس"(Dimorphos) در راه برخورد با سیاره ما نیست. بااینکه به اندازه ای نزدیک می شود که بتوان آنرا به عنوان یک جرم نزدیک به زمین طبقه بندی کرد اما ایده این است که در صورت یافتن یک سیارک که زمین را تهدید می کند، سیستم فضاپیمای دارت آزمایش شود.
دارت اهتمام خواهدنمود تا با برخورد به سیارک، آنرا از مسیر فعلی خود دور کند. هیچ کس دقیقا مطمئن نیست که هنگام برخورد دارت با سیارک چه اتفاقی می افتد؛ بدین سبب پژوهشگران "دانشگاه برن"(University of Bern) سوئیس، بتازگی این برخورد را با بهره گیری از مدل سازی کامپیوتری شبیه سازی کرده اند.
پژوهشگران دریافتند که برخلاف خیلی از فرضیات در خصوص این که فضاپیما یک دهانه برخوردی کوچک را در سیارک به جا می گذارد، دارت می تواند لطمه قابل توجهی را به سیارک وارد کند. نحوه تجزیه شدن سیارک بستگی به این دارد که سیارک از چه چیزی تولید شده است. فرضیات پیشین این بود که سیارک ها دارای یک فضای داخلی نسبتا جامد هستند اما ماموریت های اخیر نمونه برداری از سیارک ها نشان می دهند که فضای داخلی تعدادی از سیارک ها می تواند شکننده تر باشد.
"سابینا رادوکان"(Sabina Raducan)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: برخلاف تصوری که ممکنست هنگام تصویربرداری از یک سیارک وجود داشته باشد، شواهد مستقیم به دست آمده از ماموریت های فضایی مانند ماموریت "هایابوسا ۲"(Hayabusa۲) متعلق به "آژانس فضایی ژاپن"(JAXA) نشان میدهد که سیارک ها می توانند ساختار داخلی بسیار سستی داشته باشند. این ساختار به توده ای از آوار شباهت دارد که توسط فعل و انفعالات گرانشی و نیروهای کوچک منسجم در کنار هم نگه داشته می شوند.
این بدان معناست که بجای یک دهانه برخوردی به عرض ۱۶۰ متر، برخورد دارت می تواند شکل سیارک را بطور کامل تغییر دهد؛ بطوریکه حدودا غیرقابل تشخیص باشد. پژوهشگران برای مدل سازی برخورد، عواملی مانند نحوه حرکت امواج ضربه ای در سیارک و نحوه فشرده شدن مواد موجود در سیارک توسط نیروی برخورد را در نظر گرفتند که همگی تحت تأثیر ساختار داخلی سیارک قرار دارند.
رادوکان افزود: یکی از دلایلی که سستی ساختار داخلی تا حالا بطور کامل مورد بررسی قرار نگرفته، در دسترس نبودن روش های لازم است. چنین شرایط برخوردی را نمی توان در بررسی های آزمایشگاهی بازسازی کرد و پروسه نسبتا طولانی و پیچیده تشکیل دهانه بعد از چنین ضربه ای که در مورد دارت چند ساعت است، شبیه سازی واقعی این فرآیندها را تا حالا نا ممکن کرده است.
این پژوهش، در "The Planetary Science Journal" به چاپ رسید.
منبع: fixserver.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب