پژوهشگران دانشگاه وایومینگ مطرح كردند
می توانیم اکسیر جوانی را از خرس های آبی قرض بگیریم!
فیکس سرور: پژوهش جدید «دانشگاه وایومینگ» نشان میدهد که با تزریق پروتئین های موجود در بدن موجودات میکروسکوپی موسوم به خرس های آبی به سلول های انسان می توان روند پیری را کند کرد.
به گزارش فیکس سرور به نقل از ایسنا، شاید «خرس های آبی»(Tardigrade) بتوانند یک راهکار موثر را برای کند کردن روند پیری عرضه کنند.
به نقل از ساینس دیلی، پژوهشگران «دانشگاه وایومینگ»(University of Wyoming) اطلاعات بیشتری را در مورد چگونگی زنده ماندن خرس های آبی در وضعیت خشن به دست آورده اند و نشان داده اند که اگر پروتئین های موجود در بدن این موجودات میکروسکوپی به سلول های انسانی وارد شوند، می توانند فرآیندهای مولکولی را کُند کنند.
این امر موجب می شود که پروتئین های موجود در بدن خرس های آبی، یک کاندیدای بالقوه در فناوری های متمرکز بر کاهش روند پیری و ذخیره سازی بلندمدت سلول های انسانی باشند.
این پژوهش جدید که به سرپرستی «سیلویا سانچز مارتینز»(Silvia Sanchez-Martinez) دانشمند ارشد لابراتوار پروفسور «توماس بوثبی»(Thomas Boothby) در دپارتمان زیست شناسی مولکولی دانشگاه وایومینگ انجام شده است، مکانیسم هایی را مورد بررسی قرار می دهد که خرس های آبی از آنها برای روبه رو شدن با استرس محیطی استفاده می نمایند. همچنین، این پژوهش شواهد بیشتری را ارائه می کند که نشان می دهند پروتئین های دیرگرم را در نهایت می توان بمنظور در دسترس قرار دادن درمان های نجات بخش و افزایش ذخیره سازی درمان های مبتنی بر سلول مانند سلول های بنیادی مورد استفاده قرار داد.
خرس های آبی که طول آنها کمتر از نیم میلی متر است، می توانند از خشک شدن و منجمد شدن کامل جان سالم به در ببرند. آنها تابش را چندین هزار برابر بیش از انسان تحمل می کنند و حتی در خلاء فضا زنده می مانند.
این پژوهش نشان میدهد که خرس های آبی با وارد شدن به حالتی به نام «بیوستاز»(Biostasis)، با بهره گیری از پروتئین هایی زنده می مانند که ژل هایی را درون سلول ها می سازند و سرعت فرآیندهای زندگی را کند می کنند.
مارتینز اظهار داشت: وقتی این پروتئین ها را به سلول های انسانی وارد می نماییم، به طرز شگفت انگیزی به ژل تبدیل می شوند و متابولیسم را کم می کنند. علاوه بر این، درست مانند خرس های آبی، وقتی سلول های انسانی دارای این پروتئین ها را در حالت بیوستاز قرار می دهید، در مقابل فشارها مقاوم تر می شوند و تعدادی از توانایی های خرس آبی را به سلول های انسانی می دهند.
نکته مهم پژوهش این است که نشان میدهد کل پروسه برگشت پذیر است. بوثبی اظهار داشت: وقتی فشار و استرس از بین می رود، ژل های خرش آبی حل می شوند و سلول های انسانی به متابولیسم طبیعی خود باز می گردند.
پژوهشگران در مقاله این پژوهش نوشتند: یافته های ما راهی را برای دنبال کردن فناوری هایی با محوریت القای بیوستاز در سلول ها و حتی کل موجودات بمنظور کُند کردن پیری و افزایش ذخیره سازی و پایداری فراهم می کنند.
پژوهش پیشین گروه بوثبی نشان داد که نسخه های طبیعی و مهندسی شده پروتئین های خرس آبی را می توان برای تثبیت یک داروی مهم به کار برد که برای درمان افراد مبتلا به هموفیلی و سایر بیماریها قابل استفاده می باشد و به نگهداری در یخچال نیاز ندارد.
این پژوهش در مجله «Protein Science» به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب