دستیابی به دانش فنی ۷ گرید آلیاژ با سطح خوردگی متفاوت
فیکس سرور: در صورتیکه مساله خوردگی در فلز منیزیم بسیار جدی است، چون قطعات منیزیمی پس از مدتی سوراخ سوراخ می شود، تعدادی از محققان یکی از شرکت های دانش بنیان به دانش فنی تولید 7 گرید از آلیاژهای منیزیمی با خواص خوردگی کنترل پذیر، رسیدند. این پژوهشگران تاکید نمودند رساندن منیزیم به محصول نهایی مانند انواع ورق ها و لوله، از نظر فناوری بسیار دشوار است و ما توانستیم به آن نائل شویم.
دکتر بهزاد نایبی، پژوهشگر و عضو مؤسس این شرکت دانش بنیان و مدیر عامل و عضو هیات مدیره یکی دیگر از شرکتهای دانش بنیان فعال در حوزه مواد در گفتگو با ایسنا، با اشاره به اینکه سنگ بنای این شرکت ها با ایجاد یک هسته فناور در سال ۹۷ و با هدف توسعه تکنولوژی های منیزیم در زمینه های مختلف بنا نهاده شد، اظهار داشت: ما دراین هسته های فناور، یکسری مطالعات در زمینه تولید محصولات پیشرفته مبتنی بر منیزیم را اجرایی کردیم که بعضی از این مطالعات منجر به تولید محصول و بعضی از آنها ثبت پتنت شده است.
وی تولید آلیاژهای پیشرفته را از محصولات این شرکت نام برد و در اینباره توضیح داد: اکسیداسیون و خوردگی در زمینه آلیاژهایی چون آهن و فولاد و به تازگی آلومینیوم بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است و حدودا بشکلی یکنواخت رخ می دهد. این در شرایطی است که شدت و نایکنواختی خوردگی و اکسایش در منیزیم به حدی است که بر خلاف بسیاری دیگر از فلزات، هیچ وقت در طبیعت با رگه های خالص منیزیم مواجه نخواهیم بود.
وی ادامه داد: با وجود پیشرفت های چشم گیر اخیر در استحصال منیزیم به انواع روش های الکتروشیمیایی یا پیرومتالورژی که سبب شده تولید این فلز بسیار اقتصادی تر از قبل باشد، خصوصیت های منیزیم خالص همچون اکسایش و خوردگی سریع و غیریکنواخت در کنار نرمی و استقامت اولیه پایین، کاربردهای آنرا محدود می کند.
نایبی با اشاره به اینکه فلز منیزیم در عین نرم بودن، به علت ساختار متفاوت با بسیاری فلزات صنعتی، خصوصیت های انعطاف و شکل پذیری بالایی ندارد، افزود: ازاین رو یکی از روش هایی که برای استقامت بخشی منیزیم استفاده می شود، آلیاژسازی آن با فلزاتی چون آلومینیوم، روی، زیرکونیم و فلزات نادر است.
مدیر عامل این شرکت دانش بنیان تصریح کرد: این آلیاژها هر چند که به استقامت خوبی می رسند و انعطاف پذیری خوبی دارند، ولی همچنان در آنها مشکل خوردگی را داریم. خوردگی منیزیم از دو جهت خسارت زا است؛ یکی این که سرعت خوردگی آن زیاد است و تحت کنترل نیست و دیگر آنکه خوردگی در آن به صورت یکنواخت نیست.
وی افزود: بعنوان مثال زمانیکه یک سطح آهنی گرفتار خوردگی می شود، کل آن گرفتار زنگ زدگی خواهد شد؛ ولی در منیزیم در بعضی از نواحی آن خوردگی بسیار زیاد است، در بعضی دیگر از نواحی خوردگی به آن سرایت نکرده و این وضعیت سبب می شود که قطعه ساخته شده از آلیاژ منیزیم، بر اثر خوردگی سوراخ سوراخ شود.
نایبی با اشاره به اینکه این وضعیت خوردگی سبب می شود که قطعات ساخته شده با استفاده از آلیاژهای منیزیم، در تنش های پایین گرفتار شکستگی شود، اظهار داشت: ازاین رو تحقیقات نوینی که در این حوزه صورت می گیرد، بخشی از آن در ارتباط با استقامت بخشی به آن و بخش دیگر در ارتباط با کنترل خصوصیت خوردگی منیزیم است. بدین ترتیب، در توسعه آلیاژهای پیشرفته منیزیمی، بیشترین تلاش ها برای افزایش همزمان استقامت در کنار کاهش و کنترل پذیری نرخ خوردگی معطوف می شود که خوشبختانه ما در این شرکت با توسعه دانش که بخشی از آن بومی و بخش دیگر آن انتقال فناوری بوده است، به آلیاژهایی با خوردگی یکنواخت و با سرعت های کنترل شده دست یافتیم.
این پژوهشگر تصریح کرد: ما به دانش فنی تولید آلیاژهای منیزیمی دست یافتیم که بر مبنای نیاز مشتریان، طیف وسیعی از آلیاژها از محدوده به اصطلاح ضد زنگ تا آلیاژهای زیست تخریب پذیر با خصوصیت خوردگی یکنواخت را شامل می شوند.
تولید ۷ گرید آلیاژ منیزیمی
به نقل از ایشان، محققان این شرکت تابحال موفق به تولید ۷ گرید آلیاژ منیزیم با خواص خوردگی کنترل پذیر شده اند و مقالات و پتنت های ثبت شده از این تحقیقات، مورد توجه پژوهشگران و مهندسان سایر کشورها قرار گرفته است.
نایبی با اشاره به اینکه تولید این آلیاژها با استفاده از روش های شکل دهی کنترل شده و ریخته گری و آلیاژسازی متفاوتی نسبت به معمول صورت گرفته است، اظهار داشت: روش تولید این محصول دانش بنیان تلفیقی از ریخته گری و انجماد و هم روش های استقامت بخشی و شکل دهی است.
وی، تولید ایمپلنت استخوانی زیست تخریب پذیر (جذبی) با استفاده از این آلیاژها را از دستاوردهای این شرکت دانست و اظهار داشت: هدف ما از این محصول که ثبت اختراع شده، این بوده که ایمپلنتی عرضه نماییم که پس از مدتی در بدن حل و جذب شود تا بیماری که از آن استفاده می نماید، پس از آنکه استخوان جوش خورد، نه احتیاج به جراحی دوم داشته باشد و نه عوارض جانبی به وی تحمیل شود.
نایبی اظهار داشت: آن چیزی که بعنوان ایمپلنت (در اصطلاح سنتی با عنوان پلاتین یاد می شود) در بدن استفاده می شود، عموما از جنس آلیاژهای فولادی ضد زنگ یا آلیاژهای تیتانیوم است، ولی تحقیقات جدید نشان داده است که در ۱۵ درصد موارد اگر پس از جوش خوردن استخوان، ایمپلنت از بدن خارج نشود، سبب شکل گیری و توسعه سرطان در آن ناحیه شود. این در شرایطی است که ایمپلنت های ساخته شده از آلیاژهای منیزیمی، در نتیجه انحلال بلند مدت در بدن، این مشکل را مرتفع می کنند.
آلیاژهای پیشرفته
منبع: fixserver.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب