پژوهش دانشگاه ماساچوست برای یافتن حلقه گمشده تکامل کهکشان ها
فیکس سرور: پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی تلاش می کنند تا از راز تکامل کهکشان ها پرده بردارند و اطلاعات جدیدی را در مورد این مساله عرضه کنند.
به گزارش فیکس سرور به نقل از ایسنا و به نقل از ساینمگ، پژوهشی که در "دانشگاه ماساچوست در امهرست"(UMass) انجام شده است، کار قابل توجهی را در مورد رشد ستارگان و سیاهچاله ها انجام داده و اطلاعات مهمی را در مورد نحوه پیوند آنها ارائه کرده است. این اطلاعات جدید، به "تلسکوپ فضایی جیمز وب"(JWST) امکان می دهند تا نحوه عملکرد کهکشان ها را بصورت مؤثرتری بررسی کند.
ستاره شناسان می دانند که تکامل کهکشان ها طی دو پروسه انجام می شود؛ رشد سیاه چاله های بزرگ در مرکز هر کهکشان و تشکیل شدن ستاره های جدید. چگونگی ارتباط این فرآیندها همچنان یک راز باقی مانده و یکی از پرسش هایی است که تلسکوپ فضایی جیمز وب باید به آن پاسخ دهد. این پژوهش جدید که توسط "مردیت استون"(Meredith Stone)، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه ماساچوست در امهرست انجام شده است، به دانشمندان کمک می نماید تا نحوه ارتباط فرآیندهای مذکور را بهتر درک کنند.
استون اظهار داشت: ما می دانیم که کهکشان ها در طول زندگی خود رشد می کنند، برخورد می کنند و تغییر می یابند. همچنین، می دانیم که رشد سیاهچاله ها و تشکیل ستاره ها، نقش مهمی در این پروسه بر عهده دارد. ما معتقدیم که این دو مورد به هم مرتبط هستند و یکدیگر را تنظیم می کنند اما فهمیدن اینکه این پروسه دقیقا چگونه صورت می گیرد، تا حالا خیلی مشکل بوده است.
قسمتی از دلیل دشوار بودن بررسی تعامل بین سیاهچاله ها و ستارگان، این است که ما نمی توانیم این تعاملات را ببینیم برای اینکه آنها در پشت ابرهای بزرگ کهکشانی رخ می دهند. "الکساندرا پوپ" (Alexandra Pope)، استاد نجوم دانشگاه ماساچوست در امهرست اظهار داشت: برای کهکشان هایی که فعالانه ستاره ها را می سازند، بیش از ۹۰ درصد نور مرئی می تواند توسط غبار جذب شود.
با این وجود، یک راهکار وجود دارد. هنگامی که گرد و غبار به جذب نور مرئی می پردازد، گرم می شود و بااینکه چشم غیرمسلح انسان نمی تواند گرما را ببیند اما تلسکوپ های مادون قرمز می توانند این کار را انجام دهند.
استون اظهار داشت: ما از اطلاعات "تلسکوپ فضایی اسپیتزر"(SIRTF) استفاده کردیم که طی کمپین "بررسی رصدخانه های بزرگ در تمام آسمان"(GOALS) جمع آوری شده اند و آنها را جهت بررسی محدوده طول موج مادون قرمز میانی تعدادی از درخشان ترین کهکشان هایی به کار بردیم که نسبتا به زمین نزدیک هستند.
استون و همکارانش بطور ویژه، به دنبال اثرات گویای خاصی بودند که مانند ردپای سیاهچاله ها و ستارگان در پروسه شکل گیری به شمار می روند. مشکل این است که این ردپا بسیار ضعیف است و همین موضوع، تشخیص آنرا از نویز عمومی طیف مادون قرمز حدودا نا ممکن می سازد. پوپ افزود: کاری که مردیت انجام داد، این بود که اندازه این اثرات را بررسی کرد تا متمایزتر شوند.
هنگامی که پژوهشگران این مشاهدات متمایزتر را به دست آوردند، توانستند ببینند که رشد سیاهچاله و تشکیل ستاره ها در حقیقت بطور همزمان در یک کهکشان رخ می دهد و بنظر می رسد که آنها بر یکدیگر تأثیر می گذارند. استون حتی توانست نسبتی را محاسبه کند که چگونگی پیوند این دو پدیده را نشان میدهد.
پژوهش استون نه فقط به خودی خود یک دستاورد علمی هیجان انگیز است، بلکه می تواند مورد توجه تلسکوپ فضایی جیمز وب قرار بگیرد که دسترسی بی سابقه ای به نور طیف مادون قرمز میانی دارد و برای پاسخ دادن به پرسش های باقیمانده با دقت بسیار بیشتر استفاده گردد.
بااینکه استون و همکارانش، همچون "جد مککینی"(Jed McKinney)، دانشجوی فارغ التحصیل نجوم دانشگاه ماساچوست در امهرست، چگونگی پیوند سیاهچاله ها و ستارگان یک کهکشان را بررسی نموده اند اما دلیل ارتباط آنها همچنان یک راز باقی مانده است.
این پژوهش، در "The Astrophysical Journal" به چاپ رسید.
منبع: فیكس سرور
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب