کاهش بار ویروسی با تزریق واکسن کووید-19
فیکس سرور: نتایج یافته های اخیر پژوهشگران دانشگاه ژنو حاکی از آنست که تزریق واکسن های مبتنی بر آران ای پیامرسان می تواند بار ویروسی را بطور قابل توجهی کم کند.
به گزارش فیکس سرور به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، تحقیقات جدید انتشار یافته در مجله نیچر مدیسین "Nature Medicine " نشان داده است که انجام واکسیناسیون کووید-۱۹ می تواند بار ویروسی عفونی هر فرد را کم کند. پژوهشگران طی این مطالعه مسری بودن سه سویه مختلف کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ را بین افراد واکسینه شده و واکسینه نشده مورد بررسی قرار داده و آنها را با یکدیگر مقایسه کردند.
ما می دانیم ویروسی که موجب کووید-۱۹ می شود ابتدا در دستگاه تنفسی فوقانی فرد نفوذ می کند. در ایام نخست مبتلاشدن به عفونت، ویروس به سرعت تکثیر می شود و این همان لحظه ای است که بیماری فرد مسری تر می شود.
حجم ویروس در دستگاه تنفسی فوقانی فرد بطور کلی بعنوان بار ویروسی (viral load) شناخته می شود. اعتقاد بر این است که بار ویروسی بالا با عفونی شدن بیشتر مرتبط می باشد و پژوهشگران دو روش اصلی برای اندازه گیری حجم آن بار ویروسی دارند. نخستین و متداول ترین روش مورد استفاده، آزمایش پی سی آر است.
آزمایش پی سی آر با تقویت نسخه هایی از مواد ژنتیکی ویروس، عمل می کند. عملا طی هر چرخه آزمایش، ماده ژنتیکی موجود در هر نمونه دو برابر می شود. بطور معمول اگر پس از ۳۰ تا ۴۰ چرخه هیچ اثری از ویروس یافت نشد، آزمایش پی. سی.آر فرد منفی گزارش می شود.
حجم CT(آستانه چرخه) معیاری برای نشان دادن این مساله است که چند بار آزمایش آستانه چرخه، پیش از یافتن ماده ژنتیکی ویروسی انجام شده است. تعداد کم به این معنا است که مقدار زیادی از مواد ویروسی در نمونه سواب اصلی وجود داشته، در صورتیکه مقدار CT بالاتر، عکس این مساله را نشان میدهد.
بدین سبب مقادیر CT اغلب برای تعیین بار ویروسی یک بیمار کووید-۱۹ استفاده می شود و بار ویروسی بالا بطور کلی با مسری بودن یک بیمار در آن مقطع زمانی مرتبط می باشد. با این وجود، نتایج تحقیقاتی که طی آن بارهای ویروسی اندازه گیری شده با روش پی. سی.آر و میزان انتقال مرتبط دانسته شده اند، متناقض بوده است.
"ایزابلا اکرل"(Isabella Eckerle) محقق ارشد این مطالعه می گوید، اندازه گیری بار ویروسی با این روش، نشانه خوبی از میزان عفونی بودن آن بار ویروسی خاص نیست.
اکرل اظهار داشت: آزمایش پی. سی.آر در شناسایی افراد آلوده بسیار موثر است اما نشان نمی دهد که آیا آنها عفونی هستند و می توانند ویروس را به اشخاص دیگر منتقل کنند یا خیر. با این وجود، مفهوم مسری بودن برای تصمیم گیری در مورد اقدامات پیشگیرانه جمعی مانند دوره های قرنطینه لازم است.
راه دوم برای اندازه گیری عفونی بودن در یک نمونه ویروسی مشخص، جداسازی آن ویروس در کشت سلولی و مشاهده سرعت تکثیر آنست. این روش برای سالها بعنوان معیار مناسبی برای عفونی سازی ویروسی مورد استفاده قرار گرفته است، اما در همه گیری کووید-۱۹ بطور مکرر به کار گرفته نشده است.
طی این مطالعه پژوهشگران این آزمایش ها را روی چند صد نمونه کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ شامل سه سویه مختلف(سویه اصلی، دلتا و اُمیکرون) گرفته شده از افراد واکسینه شده و واکسینه، بررسی کردند.
پژوهشگران ابتدا دریافتند که ارتباط بسیار کمی بین بار ویروسی اندازه گیری شده با مقدار CT آزمایش پی سی آر و بار ویروسی عفونی اندازه گیری شده از کشت های سلولی وجود دارد. پژوهشگران همین طور دریافتند که سن و جنسیت هیچ نقشی در تاثیرگذاری بر بار ویروسی عفونی افراد ندارد.
اکرل اظهار نمود: ما تاثیر واکسیناسیون(۲ دوز واکسن مبتنی بر آران ای پیام رسان) را بر بار ویروسی عفونی بررسی نموده ایم. در افراد واکسینه شده مبتلا به سویه دلتا، مقدار ویروس عفونی حدودا پنج برابر کمتر بود و نسبت به افراد واکسینه نشده مبتلا به سویه دلتا، سریع تر مقدار ویروس از بین می رفت.
هنگامی که پژوهشگران بارهای ویروسی عفونی را در بیماران مبتلا به نوع اُمیکرون بررسی کردند، نتایج کاملا متفاوت بود. در سویه اُمیکرون، آن دسته از بیماران واکسینه شده که دو دوز واکسن را دریافت کرده بودند، بارهای ویروسی عفونی مشابهی با بیماران واکسینه نشده داشتند. اما با تزریق دوز سوم واکسن، کاهش زیادی در بار ویروسی عفونی مشاهده شد که این مساله با حجم وسیعی از تحقیقات که می گویند تزریق دوز سوم واکسن برای محافظت در مقابل سویه اومیکرون بسیار مهم می باشد، مطابقت دارد.
یکی از یافته های شگفت انگیزتر در این مطالعه این بود که بطور کلی بنظر می رسد سویه اُمیکرون در مقایسه با نوع دلتا سطوح پایین تری از بار ویروسی عفونی به وجود می آورد. با توجه به این که می دانیم اُمیکرون بطور قابل توجهی قابل انتقال تر از انواع قبلی کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ است، پژوهشگران می گویند که هنوز دقیقا معین نیست که چه مکانیزمی پشت افزایش قابلیت انتقال این سویه پنهان است.
"پااولین ودر"(Pauline Vetter) یکی از نویسندگان این مطالعه اظهار داشت: ما هنوز علت این مساله را نمی دانیم، اما داده های ما نشان میدهد که مکانیسم های عفونی دیگری در این مساله نقش دارند. حالا واضح است که جهش های اُمیکرون آنرا به شدت از سایر سویه ها متمایز می کنند و به آن اجازه می دهند تا حدی توانایی فرار از واکسن داشته باشد و اثربخشی تعدادی از درمان های ضد ویروسی که تا حالا استفاده شده را نیز کم کند.
در صورتیکه نتایج این مطالعه نمی تواند بطور صریح قابلیت انتقال ویروس در دنیای واقعی را به این معیار کشت سلولی بار ویروسی عفونی مرتبط کند، اما این یافته ها بینش هایی را در مورد چگونگی تاثیر واکسیناسیون بر بار ویروسی عفونی ارائه می دهد.
اکرل در توییتر اظهار داشت: واکسیناسیون می تواند بار ویروسی عفونی را کم کند که این امر احیانا به کاهش انتقال منجر می شود.
منبع: فیكس سرور
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب