كشف مكانی ایمن به منظور زندگی در كهكشان راه شیری به گزارش فیکس سرور خراسان رضوی اگر زندگی در سطح سیاره دیگری امکان پذیر باشد، امکان دارد بهترین مکان این سیاره نزدیک وسط کهکشان راه شیری باشد؛ فقط کافی است سیاهچاله بزرگ را هنگام رسیدن به آنجا نادیده بگیریم. به نقل از نیوز، باآنکه امکان دارد اعجاب انگیز باشد اما زمین هم در مکان ایده آل زندگی در کهکشان راه شیری قرار نگرفته است. نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که بهترین شانس به منظور زندگی در یک سیاره یا ماه شناور در اطراف مرکز کهکشان است که کمترین ابرنواخترها، انفجارهای اشعه گاما و دیگر هیولاهای فضایی طی ۱۱ میلیارد سال قبل را داشته است. چون زمین در لبه قرار داشته است، احیانا یک انفجار خاص اشعه گاما سبب بدترین انقراض دسته جمعی در آن شده است. زمین در واقع در لبه منطقه قرار دارد و حدود ۲۶هزار سال نوری از هسته کهکشانی فاصله دارد و سیاهچاله مذکور در کمین آن است. مرزهای زمین در هنگام ظهور کهکشان امن تر بود اما بعدها اوضاع تغییر نمود. محقق این تحقیق، ستاره شناس ریکاردو اسپینلی اظهار نمود: «ما سکونتگاه راه شیری (MW) را در طول تاریخ کیهانی خود در مقابل رویدادهای اخترفیزیکی مخرب ناپایدار بالقوه، با هدف شناسایی امن ترین مکان ها و دوره های تاریخی طولانی مدت ارزیابی می نماییم.» اشکال حیات فرازمینی احیانا بیشترین شانس زنده ماندن را در اقیانوس های زیر سطحی سیارات منجمد دارند که در لایه های حدودا غیر قابل نفوذ سنگ و یخ پوشانده شده اند. هر چیزی می تواند به چنین سیاره ای برخورد کند بدون اینکه موجوداتی که در اعماق این سیاره زندگی می کنند حتی این برخورد را احساس کنند و امکان دارد این علت نادر بودن سیاره ای مانند زمین باشد، حال سیاره فرضی دیگر، در معرض پدیده های فضایی را تصور کنید؛ ما هم اکنون در بین آن قرار داریم. سیاره ما در معرض تابش های مرگبار، انفجار اشعه گاما، انجماد ابرهای مولکولی و خطر دنباله دارها و سیارک ها قرار دارد. زندگی روی زمین حدودا چندین بار نابود شده است که البته در مقایسه با مریخ هیچ چیز نیست. اگر موجودات زنده برای مدتی در سیارات مشابه آنچه گفته شد، قرار بگیرند همان خطراتی که کره زمین نمی تواند از آنها فرار کند، در آنجا هم وجود خواهد داشت. اگر ستاره ای به ابرنواختر تبدیل گردد، بهترین موارد از بین می رود و هر چرخش سیاره ای بی حاصل خواهد بود. اسپینلی و گروه وی برای یافتن چنین الگویی، نحوه تشکیل و تکامل ستاره های کهکشان راه شیری را کشف کردند تا بفهمند میلیاردها سال پیش در کدام مناطق بمباران تشعشع اتفاق افتاده است. از درونی ترین قسمت های کهکشان تا حدود ۳۳هزار سال نوری خارج از آن، شکل گیری ستاره (و تمام پلاسما و تلاطم های ناشی از آن) برای حیات طولانی مدت هر چیزی بسیار زیاد است. شاید اگر خصوصیت های سوسک ها را داشته باشیم، فرصتی به منظور زندگی بیابیم. سوسک ها می تواند به صورت بالقوه در مقابل میزان تابش تشعشعات زنده بمانند و هر چیز دیگری غیر از آنها محکوم به فنا هستند. اسپینلی اظهار داشت: «کشنده بودن رویدادهای اخترفیزیکی گذرا به انرژی آزاد شده بعنوان تابش پرانرژی و میزان وقوع آنها در کهکشان بستگی دارد. رویدادهای قدرتمندتر می توانند برای یک سیاره در فواصل بزرگ تر کشنده باشند. همینطور میزان بالای رویدادها می تواند توانایی سیاره را برای بازیابی از اثرات زیست محیطی کاهش دهند.» این گروه بعد از اندازه گیری میزان مرگبار بودن انواع مختلف پدیده های فضایی دریافتند که انفجارهای طولانی مدت اشعه گاما (LGRB) خطرناک ترین رویدادها برای سیارات یا قمرهایی هستند که تلاش در ادامه حیات دارند. میزان انرژی آزاد شده آنها می تواند کل یک سیاره را از بین ببرد. در میانه کهکشان راه شیری، بدترین دشمنان زندگی، انفجارهای پرتوی گاما و ابرنواخترهای کوتاه مدت هستند و بعید به نظر می آید موجودی بتواند آنرا تحمل کند. البته کره زمین در معرض خطر کمتر آنها قرار گرفته است و اخیرا هم اعلام شد، سیارک آپوفیس (Apophis)، بزرگ ترین تهدیدکننده زمین، دیگر رسما تهدیدی محسوب نمی گردد، ازاین رو ما می توانیم نفس راحتی بکشیم. نتایج این تحقیق در نشریه Astronomy & Astrophysics منتشرشده است. 1400/01/14 13:24:10 0.0 / 5 969 تگهای خبر: محقق این پست فیکس سرور را پسندیدید؟ (0) (0) X تازه ترین مطالب مرتبط خطر سرطان در ۸۰ سالگی کاهش می یابد هر منطقه ای که زلزله ای را تجربه کرده باشد، پتانسیل تجربه باردیگر آنرا در آینده دارد توسعه یک درمان امیدبخش برای علایم اسکیزوفرنی دانشمندان آلزایمر را درون یک ظرف ریختند! نظرات بینندگان فیکس سرور در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۵ بعلاوه ۲