نانوكامپوزیت زیستی بسته بندی مواد غذایی در تبریز تولید شد
فیكس سرور: تبریز - یكی از محققان دانشگاه تبریز اظهار داشت: در این دانشگاه نانوكامپوزیت زیست تخریب پذیر برای بسته بندی مواد غذایی با قابلیت افزایش ماندگاری تولید شد.
به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، مهدیه سالاری در جمع خبرنگاران اضافه كرد: این نانوكامپوزیت به سبب داشتن خاصیت ضدمیكروبی و نفوذ ناپذیری در برابر بخار آب، سبب افزایش ایمنی و ماندگاری مواد غذایی میگردد.
وی با اشاره به اینكه بیوپلیمرهای تشكیل دهنده فیلم های زیست تخریب پذیر می تواند از جنس پروتئین، پلی ساكارید، چربی و یا تلفیقی از آنها باشد، گفت: همچون بیوپلیمرهای پلی ساكاریدی كه به شكل گسترده برای تولید فیلم زیست تخریب پذیر مورد توجه قرار گرفته، 'كیتوزان' است.
دانش آموخته رشته علوم و مهندسی صنایع غذایی دانشگاه تبریز یادآوری كرد: با وجود مزایای گوناگون و خواص منحصر به فرد كیتوزان، كاربرد فیلم آن به سبب حساسیت ذاتی به آب و خاصیت های مكانیكی نسبتا ضعیف، محدود شده است.
سالاری افزود: یك راه بسیار مناسب برای بهبود خواص فیلم كیتوزان، مخلوط كردن آن با نانوپركننده تقویت كننده و تشكیل نانوكامپوزیت است.
وی اظهار داشت: در این طرح پژوهشی با تلفیق نانوكریستال سلولز باكتریایی و نانوذرات نقره به فرمولاسیون بیوپلیمر، سعی شده تا فیلم نانوكامپوزیتی سنتز شود كه خواص ضد میكروبی داشته و منجر به افزایش ماندگاری مواد غذایی شود.
محقق دانشگاه تبریز گفت: استفاده از نانوكریستال سلولز باكتریایی تاثیر بسیار زیادی در بهبود خواص حرارتی، مكانیكی و كاهش نفوذپذیری فیلم به بخار آب دارد.
سالاری افزود: استفاده از نانو ذرات نقره می تواند به صورت قابل توجهی خواص ضد میكروبی فیلم كیتوزان در برابر باكتری های گرم مثبت، باكتری های گرم منفی و قارچ ها را افزایش دهد.
وی نوآوری این طرح را نسبت به تحقیقات دیگر در استفاده از سلولز باكتریایی به جای سلولز گیاهی برای تهیه نانوكریستال سلولز مناسب اعلام نمود و اظهار داشت: در این طرح سلولز باكتریایی با استفاده از محصولات جانبی كارخانجات صنایع غذایی (ملاس) بعنوان محیط كشت رشد باكتری تولید شده است.
سالاری اضافه كرد: این امر سبب كاهش هزینه تولید سلولز و استفاده بهینه از محصولات جانبی كارخانجات جهت تولید ماده زیستی بسیار ثمین شده است.
تحقیقات نانوكامپوزیت زیست تخریب پذیر از طرف مهدیه سالاری دانش آموخته دكترای علوم و مهندسی صنایع غذایی، محمود صوتی خیابانی، رضا رضایی مكرم و بابك قنبرزاده از اعضای هیات علمی دانشگاه تبریز و حسین صمدی كفیل عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی تبریز اجرایی شده و نتایج آن در مجله Food Hydrocolloids با ضریب تاثیر 5/089 انتشار یافته است.
8023/518
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب