با سرپرستی دانشمند ایرانی صورت می گیرد
درمان نقص گفتار با بررسی اتصال میان شبكه های مغزی
به گزارش فیكس سرور پژوهشگران ˮدانشگاه نورث وسترنˮ به سرپرستی دكتر ˮبرنا بنكدارپورˮ دانشمند ایرانی موفق شدند نقش اتصال میان شبكه های مغزی را در نقص گفتار نشان دهند.
به گزارش فیكس سرور به نقل از ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی دانشگاه نورث وسترن، دانشمندان حوزه پزشكی برای اولین بار توانستند محل شبكه های مغزی ناكارآمد را كه به نقص در تولید جمله و یافتن واژه منجر می شود، مشخص كنند.
"زبان پریشی پیشرونده اولیه"(PPA)، نوعی از فراموشی است كه بیماران مبتلا به آن، معمولا علاوه بر حافظه یا فرایند تفكر، در گفتار هم مبتلا به اختلال می شوند. زبان پریشی پیشرونده اولیه، در بیماران مبتلا به اختلالات عصبی همچون آلزایمر و "فراموشی فرانتوتمپورال"(FTD) رخ می دهد.
دانشمندان "دانشگاه نورث وسترن"(NU) در این پژوهش، نقشه ای ترسیم كردند كه سه ناحیه از مغز را مشخص می كند. این سه ناحیه، قادر به گفتگو با یكدیگر نیستند و همچنین، تولید گفتار، یافتن واژه و درك واژه را تحت كنترل درمی آورند. برای مثال، بعضی از افراد مبتلا به این مشكل، نمی توانند واژه های یك جمله را به هم مرتبط سازند، نام اشیا را به خاطر نمی آورند و واژه ها را به صورت مستقل درك نمی كنند.
از این نقشه می توان برای هدف قرار دادن برخی نواحی مغز و درمان آنها با روش هایی مانند تحریك مغناطیسی مغز بهره برد تا گفتار شخص بهبود یابد. دكتر "برنا بنكدارپور"(Borna Bonakdarpour)، استادیار عصب پژوهشی دانشگاه نورث وسترن و نویسنده ارشد این پژوهش اظهار داشت: ما حالا می دانیم كه برای بهبود گفتار بیمار، باید كدام قسمت مغز او را هدف قرار دهیم.
تعامل میان این سه ناحیه مهم مغز، در نحوه پردازش كلمات و جملات نقش دارد. زبان پریشی پیشرونده اولیه هنگامی رخ می دهد كه اتصالی میان این نواحی وجود نداشته باشد. الگوهای متفاوت از بین رفتن اتصال میان این سه ناحیه می تواند انواع متفاوتی از زبان پریشی پیشرونده اولیه را ایجاد كند.
در این پژوهش گسترده، 73 نفر در مركز نورولوژی شناختی و بیماری آلزایمر دانشگاه نورث وسترن مورد بررسی قرار گرفتند.
دانشمندان در این پژوهش، از روش ام.آر.آی استفاده كردند تا فعالیت مغز بیماران را مورد بررسی قرار دهند و آن دسته از نواحی مغز كه با یكدیگر صحبت می كنند، تشخیص دهند. این كار، با ام.آر.آی ساختاری امكان پذیر نبود. در پژوهش های پیشین، از ام.آر.آی ساختاری فقط برای مشخص كردن آن دسته از نواحی مغز كه به آتروفی گرفتار بودند، استفاده شد و دانشمندان نمی دانستند كه چگونه نقص فیزیولوژیكی در این نواحی، با نشانه های بیماری در ارتباط هستند.
بنكدارپور و همكارانش، روش تحریك مغناطیسی مغز را روی نواحی مورد نظر از مغز افراد سالم به كار گرفتند تا در آینده، آنرا در آزمایش های بالینی بیماران مبتلا به زبان پریشی پیشرونده اولیه به كار ببرند.
این پژوهش، قدمی جدید در این عرصه به حساب می آید چونكه آن دسته از نواحی مغز را مورد بررسی قرار می دهد كه هنوز عملكرد خویش را دارند و به آتروفی گرفتار نشده اند. دانشمندان در این پروژه، بر شبكه هایی از مغز تمركز كردند تا وجود یا عدم وجود ارتباط را میان آنها بررسی نمایند. این پژوهش، به دانشمندان امكان داد تا نواحی عملكردی مغز بیماران مبتلا به زبان پریشی پیشرونده اولیه را مورد بررسی قرار دهند.
بنكدارپور اضافه كرد: پژوهش های پیشین در مورد تغییرات ساختاری مغز، با روش قدیمی صورت گرفتند و دانشمندان طی آن پژوهش ها توانستند نواحی مرده مغز را مشخص كنند اما ما در جستجوی قسمت هایی از مغز هستیم كه هنوز زنده هستند و به درمان ساده تر كمك می كنند.
یافته های این پژوهش، در مجله "Cortex" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب